Ve Ağlamaktan Korkma Gözüm..

[Simurg]

Ve Ağlamaktan Korkma Gözüm..
Bir  gözyaşı, gül mevsiminde güle karşı akarsa aşk olur adı; sevgiyi damıtır en derin  yerinden. Suçlardan sonra tenha gecelerde akarsa tevbedir tadı; gönülleri arıtır  en kara kirinden. Madem ki gözyaşı bir kutlu demdir, elbette bir  erdemdir.


Bir gözyaşı, bir cevherdir ateşten kaynayan ve alev gibi  yanan. Özü sudur ama avuçta bir yalım, gönülde bir yangın olur. Bir ateş  düşünün, dumanı âh ile çıkar da külleri göz yaşına karışır ya...Hayat bir mum  alegorisidir hani, mumun başındaki yanış gözde yaş olur da gözyaşı alevle  barışır ya...Alev can ipliğini yakınca, acıdır ki, bedenini eritir de mumun, su  ile alev birbiriyle yarışır ya... Aşıka göre cennet olur cinnet ve kendi  gözyaşında boğulur akıbet...

Gözyaşıdır ki yıkayarak yakar, yakarak yıkar.  Arıtır ve eritir; temizler ve gizler...Fazilettir, diyettir...Bu yüzden denilir ki  gözyaşı yiğitler kârıdır ve civanmertler vakarıdır.

Tohumu eken bilir,  Göz yaşın döken bilir, Gül kadrin diken değil, Çileyi çeken bilir, Ve ey  gözyaşım,

Bulutuna sadık yağmurlar gibi gel, ve kadim bir dostu uğurlar  gibi git... Bir atımlık mesafede yalnızlığın kurşunlanan coşkusuyla gel, geleceği  savaşa mecbur annelerin korkusuyla git...Geceyi içine döken tomurcukların  yeşiliyle gel; goncayı açılsın diye bekleyen bülbülün diliyle git...Bülbüller  konan dallarda yaprak gibi gel, ve derinlerde bendini yıkan bir ırmak gibi git.  Yalınkalem savaşlara meftun acılarla gel, pişmanlık dolu yüreklerden sancılarla  git...

Ve ağlamaktan korkma gözüm


-iskender pala-