Körlüğün nezaket kuralları

[Simurg]

KÖRLÜĞÜN NEZAKET KURALLARI

Benimle karşılaştığınızda bocalayıp ne yapacağınızı bilemez bir duruma düşmeyin. Aşağıdaki hususları hatırlamanız ikimiz için de yararlı olacaktır. Ben sıradan bir insanım, yalnızca görmemek gibi bir engelim var. Sesinizi yükseltmenize yada bana çocukmuşum gibi davranmanıza gerek yok. Ne istediğimi yanımdaki kişiye sormayın, "kahvesine krema ister mi?"yi, ona değil bana sorun.

Bağımsız bir şekilde yürümek için uzun bir beyaz baston yada rehber köpek kullanabilirim veya kolunuza girmeyi rica edebilirim. Kararı bana bırakın ve lütfen koluma sarılmayın; izin verin ben sizin kolunuza gireyim. Yükselti ve çukurları önceden sezebilmem için sizden bir adım geride yürümem gerekir. Bir odanın, kabinin veya arabanın yarım açık kapısı benim için tehlike oluşturur.

"Görmek"le ilgili sözcükleri kullanmaktan kaçınmayın. Bu sözcükleri bende kullanırım, "Sizi gördüğüme sevindim" gibi. Bana acınmasını istemem. Ama körlüğü yüceltircesine konuşmanızı da istemem. Koku alma, dokunma veya işitme duyularım kör olduğum için daha iyi çalışıyor değil. Bu duyu organlarımı sizden daha çok kullanıyorum ve dolayısıyla bu duyularla sizin algıladığınızdan daha fazla bilgi alabiliyorum, hepsi bu.

Eğer sizin misafirinizsem bana banyoyu, lavaboyu, pencereyi ve hatta ışık anahtarını gösterin. Işığın açık olup olmadığını bilmek isterim. Eğer çok merak ediyorsanız, sizinle körlük hakkında konuşabiliriz ama bilin ki, bu benim için eski bir hikaye. Benim, sizin olduğu gibi, bir çok farklı alana ilgim var. Bir yemekte uyulması gereken kurallarla (sofra adabı) herhangi bir sorunum olmaz. Beni sadece kör bir adam/kadın olarak düşünmeyin. Ben yanlızca görme duyusunu kullanmayan/kullanamayan bir kişiyim.

Yasa, sürücülerin taşıdığım beyaz bastonu gördüklerinde, yol hakkını bana vermelerini gerektirir. Sadece körler beyaz baston taşıyabilir. Bugün, caddelerde yalnız başına yürüyen daha fazla görme engelliye rastlıyorsunuz. Bunun nedeni sayımızın artması değil, kendi ayaklarımızın üstünde durmayı öğrenmemizdir. (Altı Nokta Körler Derneği İstanbul Şubesi - Not: Lütfen bu yazıyı siz de dostlarınıza iletiniz.)

Düşünün bir kere, göremiyor olsaydınız, hayatınıza İnternet giremez, bu maili okuyamazdınız; yeteri kadar sık şükrediyor musunuz?