Vurulduk Ey Halkım ! Unutma Bizi !

[mdc]

Vurulduk ey halkım, Unutma Bizi

Dağ gibi karayağız birer delikanlıydık,
Babamız sırtında yük taşıyarak getirirdi aşımızı, ekmeğimizi.
Arabalar şırıl şırıl ışıklarıyla caddelerden geçerken
bizler bir mumun ışığında bitirdik kitaplarımızı
kendimiz gibi yaşayan binlerce yoksulun yüreğini,
yüreğimizde yaşayarak katıldık o büyük kavgaya.
Ecelsiz öldürüldük
Dövüldük, vurulduk, asıldık...
Vurulduk ey halkım, unutma bizi
Yoksullugun bükemedigi bileklerimize, çelik kelepçeler takıldı.
İşkence hücrelerinde sabahladık kaç kez,
İsteseydik, diplomalarımızı mor binlikler getiren birer senet gibi kullanırdık.
Mimardık, mühendistik, doktorduk, avukattık.
Yazlık kışlık katlarimiz, arabalarımız olurdu.
Yüreğimiz işçiyle birlikte attı, köylüyle birlikte attı.
Yaşamımızın en güzel yıllarını, birer taze çiçek gibi verdik topluma.
Bizleri yok etmek istediler hep.

Öldürüldük ey halkım, unutma bizi.
Fidan gibi genç kızlardık; hayat, şakırdayan bir şelale gibi akardı göz bebeklerimizden.
Yirmi yaşında, yirmi bir yaşında, yirmi iki yaşında iskencecilerin acimasiz ellerine terkedildik.
Direndik küçücük yüreğimizle, direndik genç kızlık gururumuzla.
Tükürülesi suratlarına karşı bahar çiçekleri gibi,
taptaze inançlarimizi fırlattık boş birer eldiven gibi.
Utanmadılar insanlıklarından, utanmadılar erkekliklerinden.
Hücrelere atıldık ey halkım, unutma bizi.
Ölümcül hastaydık.
Bağırsaklarımız düğümlenmişti.
Hipokrat yemini etmis doktor kimlikli işkencecilerin elinde öldürüldük acımaksızın. Gelinliklerimizin
ütüsü bozulmamıştı daha.
Cezaevlerine kilitlenmiş kocalarımızın taptaze duygularına, birer mezar taşı gibi savrulduk.
Vicdan sustu.
Hukuk sustu.
İnsanlık sustu.
Göz göre göre öldürüldük ey halkım, unutma bizi.

Kanserdik; ölüm, her gün bir sinsi yılan gibi dolaşıyordu derilerimizde.
Uydurma davalarla kapattılar hücrelere.
Hastaydık.
Yurtdışına gitseydik kurtulurduk belki.
Bir buçuk yaşındaki kızlarımızı öksüz bırakmazdık.
Önce kolumuzu, omuz başından keserek, yurtseverlik borcumuzun diyeti olarak fırlattık attik
önlerine.
Sonra da otuz iki yaşında bırakıp gittik bu dünyayı, ecelsiz.

Öldürüldük ey halkım, unutma bizi.

Giresun'daki yoksul köylüler, sizin için öldük.
Ege'deki tütün işçileri, sizin için öldük.
Doğu'daki topraksız köylüler, sizin için öldük.
İstanbul'daki, Ankara'daki işçiler, sizin için öldük.
Adana'da, paramparça elleriyle, ak pamuk toplayan işçiler, sizin için öldük.
Vurulduk, asıldık, öldürüldük ey halkım, unutma bizi.
Bağımsızlık, Mustafa Kemal'den armağandı bize.
Emperyalizmin ahtapot kollarına teslim edilen ülkemizin bağımsızlığı için kan döktük sokaklara.
Mezar taşlarımıza basa basa, devleri yönetenler gizli emellerle,
başlarımızı ezmek
kanlarımızı emmek istediler.
Amerikan üsleri kaldırılsın dedik, sokak ortasında sorgusuz sualsiz vurdular.
Yirmi iki yaşlarındaydık öldürüldüğümüzde ey halkım, unutma bizi.
Yabancı petrol şirketlerine karşı devletimizi savunduk, komünist dediler.
Ülkemiz bağımsız değil dedik, kelepçeyle geldiler üstümüze.
Kurtuluş Savaşı'nda emperyalizme karşı dalgalandırdığımız
bayrağımızı daha da dik tutabilmekti çabamız.
Bir kez dinlemediler bizi.
Bir kez anlamak istemediler.

Vurulduk ey halkım, unutma bizi.

Henüz çocukluğumuzu bile yaşamamıştık.
Bir kadın eline değmemişti ellerimiz.
Bir sevgiliden mektup bile almamıştık daha
Bir gece sabaha karşı, pranga vurulmus ellerimiz ve ayaklarımızla çıkarıldık idam sehpalarına.
Herkes tanıktır ki korkmadık. İçimiz titremedi hiç.
Mezar toprağı gibi taptaze,
mezar taşı gibi dimdik boynumuzu uzattık yağlı kementlere.

Asıldık ey halkım, unutma bizi.

Bizi öldürenler, bizi asanlar, bizi sokak ortasında vuranlar,
ağabeyimiz, babamız yaşındaydılar.
Ya bu düzenin kirli çarklarına ortak olmuşlardı, ya da susmuşlardı bütün olan bitenlere.

ÖFKELERİNİ BİR GÜN BİLE KARŞISINDAKİLERE
BAĞIRMAMIŞ İNSANLARIN GÖZLERİ ÖNÜNDE ÖLDÜRÜLDÜK.

Hukuk adına, özgürlük adına, demokrasi adına.
Batı uygarlığı adına, bizleri bir şafak vakti ipe çektiler.
Korkmadan öldürüldük ey halkım, unutma bizi.
Bir gün mezarlarımızda güller açacak
ey halkım, unutma bizi.
Bir gün sesimiz, hepinizin kulaklarında yankılanacak
ey halkim unutma bizi.
Özgürlüğe adanmış bir top çiçek gibiyiz
simdi hep birlikteyiz

ey halkım, unutma bizi.

UĞUR MUMCU

[mdc]

Bir sevda yaşıyoruz aslında, aslının tam orasında, sol yanında.



Sevda kazanları kaynıyor her vakit uğruna. Aç çocuklar gülsün diye, sevmeyi öğrensin diye. Varlığı, sevdası , kemikleri fosil olmayacak bir ejderhanın kalbinde yaşıyoruz, tam orasında sol yanında. Hepsinin atkısı boynunda, forması sırtında ve sevdası tam orasında sol yanında.

Emek vermeye gelmişler bu sevda kazanına. Deniz tarafındaki kalenin oradan gelen soğukla titreyenlerin bedenini ısıtmaya, titreyişlerini fırsat bilip saldırmaya kalkanların ayaklarını bir birine dolaştırmaya.Babasından oğluna annesinden kızına ve hatta tüm tansiyon ilaçlarını evde bırakıp o onsekizlik yüreğiyle yetmiş senelik yüreği bakıma getiren dedesiyle.

Beşiktaş tribünlerini ve Beşiktaş'ı her daim anlatmakla görevlendirdiler buraya ama bugün kısa ve öz geçeceğim ne Beşiktaş'ı ne de dillere destan tribünlerini anlatacağım; içerde kendisini bekleyen ailesine şımarıklık yapıp iki laf edip kendini sokağa kaçan çocuk misali iki paragraf edip kaçacağım bu makale sayfasından.

Kazan birahanesinin yanıbaşında bir heykel vardır, eldeki bira şişesine sarılıp yanınızdaki arkadaşınıza kızarık gözlerle bakmayı bırakıp rastgeldimi, baktınızmı bilmem.O heykelin üstünde yazan isim Uğur Mumcu dur,bilen biliyordur bilmeyende artık öğrenir. Her maç sonrası çuval çuval bira şişeleri toplanır oradan çuvallara konulur ya çöplükte bulur kendini ya da toplayan çocukların cebine para olarak geri döner, içtiğiniz biraların da vücudunuzda hükümdarlığı tuvalette sona erer.

Ama gelin bu sefer oraya bira şişesi değilde karanfiller hüküm sürsün perşembe günü ve de katılımın daha çok olacağı cumartesi günü. Yıllardır bir çiçek boynunu büktü yatıyor tam oramızda, sol yanımızda gönül sarayımızda.Bir sakıncalı piyade geziniyor beynimizdeki hücrelerde ve biz büyük Beşiktaşın onurlu,asil taraftarı biz o günlerde fikrimizdeki sakıncalı piyadenin elinden tutup bir karanfil verelim Uğur Mumcu ya.Bir bira alacağına iki karanfil al da koy oraya be Kartalım. Koy ki tokat olsun tüm meçhullüklere o sahibi meçhul karanfiller.

Bir Pazar sabahydı o zamanlar ama Perşembe oldu bu zamanlarda ama hala küfürlerim şerefine tükürdüğümün şerefsizlerine.

rahat uyu "sakıncalı piyade" hala faili meçhul bir sevda yaşıyoruz aslında, aslının tam ortasında, sol yanımızda kalp odamızda.

Ömür Hıncal

[erdibatmaz]

sağol duru

[CHEm !]

bir pazar sabahıydı Ankara kar altında...
Lanet olsun !

[özLemTA]

uğuRLaR oLsun, uğuRLaR oLsun
hüzünLü buLutLaR yoLdaşın oLsun
biR keskin kaLem biR kıRık gözLük
yüRekLi yiğitLeRe hatıRan oLsun...!

[NoPasaran]

Demokrasi ayıbına 2 çift yazamayanlara yazıklar olsun

[cancion del popular]

faili meçhuller, kaybetmeler, katletmeler ülkemizde neredeyse alışılageldik günlük olaylar gibi görünüyor... bu ülkede demokrasi yokki ayıbını yapsınlar sadece oyunu var meclis denen tiyatroda.. Uğur Mumcu'nun katili devlettir... ister derin deyin ister sığ, hepsi aynı kapıya çıkar...

[mdc]

Demokasi ne ?

Bir ülkenin can damarını mı kesmektir demokrasi ?


Hani nerde ? Hangi ülkede ?
Hangi kıt-a parçasında ?

Türkiye Cumhuriyetini geçtim,
Dünyanın hangi ülkesinde var ?
Diğerlerinde ols[kufur otomatik degistirilmistir]apitalizme özendikleri gibi demokrasiye de özenirlerde,bu topraklara getirirler diyeceğim ama....


....
....
Salt Demokrasi !

[Alves]

ülkemiz üzerinde oyunlar dönüyor

[erdinc1926]

böyle giderse siyasete çıkar bu mevzu

[CHEm !]

siyasetle alakası yok insanlıkla alakası var
kışlalı,uğur mumcu cinayeti,metin göktepe,madımak olayı... ve daha niceleri
hangi birinin katili bulundu ?
insan olan bir cana haince kıymaz.

[mdc]

Bu siyasetse şayet ;
bırakınız gitsin

[cancion del popular]

gitmezse harbiden ayıp olur olayın kendisi siyasi cinayet, siyasete bulaşmadan nasıl konuşacaz

[[KralKartal]]

Herseyide SIYASETE cekmeyiniz, hele ki bu OLAYI asla...!

konu o zaman kilitlenir...

UGUR MUMCU ve digerleri neden ve kim tarafindan öldürüldügü herkes
az cok tahmin edebilir, ama bu iste siyasetten daha derin isler var,
o yuzden girersek cikamayiz, zaten yillardirda bosuna mi isin icinden
cikilamiyor, kaldi ki biz cözecegiz..

Rahmetle , özlemle, aniyoruz, bu tur olaylari LANETLIYORUZ !

[cancion del popular]

hayatın kendisi siyasettir. yani herkesin hayata karşı iyi veya kötü bir bakışı, hayatta bir görüşü vardır... biz neden korkuyoruz ki? hayattan mı? sadece mavrayla geçmez ki yaşam hepsinden biraz ister muhakkak, görgü kurallarını çiğnemedikten sonra ne sakıncası var ki?