Teoman / Istasyon ınsanları

[Simurg]

Istasyon ınsanları teoman

ruhidir benim adim hiç çıkamam evimden
dostlar uydururum hayali mutluyumdur bu yüzden
bir çiçek dürbününden insanlara bakarken
bir gün bir istasyon gördüm trenleri geciken
yolcular ellerinde tek gidişlik bir bilet
henüz bilmeselerde hayat bundan ibaret
istasyon insanları burdalar tesadüfen
aynı rüyayı görüp ayrı yerlere giden
eskiden çok eskiden ben daha çok küçükken
henüz cennet plajı otopark olmamışken
mercanların arasında küçük balıklar vardı
en güzelleri el boyunda kavuniçi olanlardı
bir gün bir rüya gördüm o kavuniçi balık benmişim
büyümem beklenmeden afiyetle yenmişim
istasyon insanları burdalar tesadüfen 
aynı rüyayı görüp ayrı yerlere giden 
ruhidir benim adım bir sırrım var saklarım 
ama görünce anlarsınız
yalniz dikkat acımayın
acınmak canımı en çok acıtandır