Vedat Okyar felsefesi

[Simurg]

Vedat Okyar felsefesi
Güven Taner

 

Öyle  üzgünüm ki... Onları anlatacak gücü bile bulamıyorum. Önce Orhan 51'inde  sürpriz yaptı. Vedat içimize kuşkuyu düşürmüştü zaten. Ortak  yanları vardı: Güzel insanlardı onlar. Toplumun içine öfke  dolduranların oluşturduğu tahribatı gidermek için yaratılmışlardı  sanki. Güzeli düşünür, güzeli kullanır, güzeli yaşatmaya çabalarlardı...  Vedat sloganlar bulurdu kendine... 'Çay ister misin?' diye soranı, 'Ben  alkolsüz şey içmem' biçiminde yanıtlardı! Bu söylemi, içkiye olan tutkusu kadar,  çok içmesine karşı kendine yaptığı öz eleştiriyi barındırırdı. Yıllar  önce, adımı duymaz olmuştum ondan: 'Güzel insan' der dururdu. Beni değil kendini  niteliyordu aslında. Ona 'Vedat' demeyi kaldırdım. Adını 'Güzel Adam'  koydum. Güzel adamdı. Beni bi gıdım kırmadı... Onu hiç kırmadım.  Onu incitmemek için başucuna ağlamaya gitmedim. Diken olmazdı  fikrinde. Hep gül düşünür, Gülistan'da yaşar, yaşatmayı  amaçlardı. Gergin, sevimsiz, uygunsuz, sıkıntılı, acılı, kavgalı  ortamlardan nasıl hızla kaybolduğunu anlayamazdım! Futbolculuğunda ona  bir maçta tek yıldız vermiştim. Konu edip gaza getirmeye çalıştıklarında,  'Herkesin bir kanaati var' demiş! Düşünceye gösterdiği saygı ve güven  arkadaşlığımızı güçlendirmişti. Yıllardır yazmaktaydı. Gazete kokluyor,  gazeteci gözlüyordu. Ancak gazetecilik üzerine tek ahkám kesmedi!  Yorumculuğunu bile Beşiktaş'ın dışına taşırmamaya özen gösterir, 'başka  konu ele almam' tavrı koyardı. Bildiği kadarını, görebildiği,  duyabildiği, değerlendirebildiği kadarını özel bir tat katarak yazdı. Ona  gazetecilik sorulduğunda 'Gidin gazetecilere sorun' demesi, bir yandan mesleksel  derinliğe duyduğu saygıyı bir yandan alçak gönüllülük erdemini belgelerdi.  Bildiğinin, inancının ardında kendi üslubuyla sağlam  durdu... Sevdikleri ile sevdiği şeyleri yaparak sevdiği gibi  yaşadı. İçindeki tükenmez sevgiyi bu beslerdi. Can yoldaşı  Asuman'ı başka yere koyardı. 'O olmasa yanmıştım...' dediğini çok  duydum. Gözü arkada kaldı ise bir tek ondadır. O hüznü sevmez,  ondan kaçardı. Acıyı insana layık görmezdi. Felsefesi  buydu. Gene ona uydu, acılar dünyasından çıkıp gidiverdi. gtaner@stargazete.com